Zondagochtend 10:30 uur. Een tijdstip waarop normale mensen nog slapen, maar waar 17 legendes van s.c. Stadspark 50+ alweer klaarstonden alsof de Champions League-finale ging beginnen. Zelfs de jonkies waren weer aanwezig, vastbesloten om de vernedering van vorige week recht te zetten.
Ook deze week speelde Peter Brouwer weer met de jonge honden. Niet omdat hij jong is—dat gelooft niemand meer—maar omdat zijn voetbaltechniek nog steeds een stuk strakker is dan zijn hamstrings.
We mochten ook een nieuw gezicht verwelkomen: Wim! Die had blijkbaar nog geen idee waar hij aan begon, maar hij werd met open armen ontvangen.
Marcel was deze week opvallend goed voorbereid. Hij had zelfs genoeg hesjes mee, waardoor we voor het eerst in maanden niet hoefden te discussiëren over wie het roze hesje moest dragen. Dit keer werd het negen tegen acht, waarschijnlijk omdat de rekenvaardigheden van de 50+ afdeling niet synchroon liepen met de koffie-inname.
De wedstrijd begon gelijk op, maar al snel trokken de jonkies de turbo open en liepen ze uit naar 4–1. Waarschijnlijk omdat ze de avond ervoor wél op tijd naar bed waren gegaan. Maar toen kwam de oudere garde op stoom. Onder leiding van het gouden trio Harry, Thomas en Auke (die samen opgeteld ongeveer de leeftijd van een sequoia-boom hebben), werd het netjes 4–3. De comeback leek eraan te komen.
Net toen de spanning toenam en de jonkies het benauwd begonnen te krijgen, vielen Arnold en Ronnie uit met blessures. Er werd besloten om te stoppen, officieel om erger te voorkomen… maar sommige scherpe waarnemers meenden dat de jonkies vooral bang waren dat ze opnieuw zouden gaan verliezen.
Hoe dan ook, het was weer een heerlijke zondagochtend vol plezier, strijd, gekreun, gepuf, en een enkel kraakgeluidje uit knieën die betere tijden hebben gekend. 🫣
We hopen jullie volgende zondag allemaal weer te zien—als de spieren dan tenminste weer meewerken. 😉