Voor het ontstaan van de voetbalvereniging v.v. de Vogels moeten we teruggaan naar het jaar 1922. Het hele voetbalgebeuren stond nog op een laag pitje voor wat betreft accommodatie, terreinen, materiaal e.d. Het voetbal verschilde compleet van de huidige georganiseerde vorm. Zo waren er nauwelijks voetbalvelden. En als die er al waren, dan werden ze gebruikt door een paar grote verenigingen. De kleinere clubs moesten zich behelpen met zandvlakten, braakliggende landjes of weilanden. Douches kende men toen nauwelijks. Het wassen in de sloot was een gebruikelijk verschijnsel rondom de voetbalvelden. Het gebeurde in een koestal of achterin het café. Maar als deze “luxe” niet voorhanden was, dan schroomde men niet om in de open lucht van kleding te wisselen.

Tegen deze achtergrond moet het ontstaan van onze mooie vereniging worden gezien. In 1922 lag er tussen de Nieuwe Boteringestraat en de Nieuwe Kijk in ’t Jatstraat een open plek. Een stelletje opgeschoten knapen uit de buurt van de Kerklaan en de Zwarteweg kwamen daar geregeld bij elkaar voor het trappen van een balletje. Doelen waren er nog niet, die werden gevormd door jassen en petten. Dit groepje jongens besloot een voetbalclubje op te richten, die “De Zwaluwen” als naam kreeg. Men wilde dolgraag meedoen aan de competitie van de Groninger Voetbalbond, zoals de bond in die tijd heette. Maar de jongens waren blijkbaar wat aan de late kant, zodat met het voetballen in competitieverband moest worden gewacht tot het volgende seizoen. Toch hadden deze jongens de zaak al serieus aangepakt. Ze hadden zelfs een echt clubtenue. Dit bestond uit een wit shirt en een zwarte broek. Ook de kousen waren zwart. Later kwam er een echt clubshirt, met een grote zwaluw op de borst. Dit werd verkregen door de blikken doosjes van een bepaald merk sigaren te sparen.

Wat is een vereniging zonder bestuur? Helaas is het oprichtingsbestuur niet meer helemaal bekend. Enkele namen van mensen die er zeker plaats in hebben gehad zijn: Hofkamp, Geert la Crois, Van Wijk, Kobus Schuiten en J. Broersma. Men had een bal, een tenue, spelers en een bestuur. Het enige wat nog ontbrak was een kantine. Deze werd gevonden in Café Harms, dat als de clubkantine werd beschouwd. Het lag op de hoek van de Kerklaan en de Grachtstraat. Het kantine-karakter werd later versterkt toen de prijzenkast er aan de muur kwam te hangen.

Omdat men in het oprichtingsjaar nog niet mocht deelnemen aan de echte competitie van de G.V.B., werd 1923 het jaar waarin de v.v. de Vogels voor het eerst officiële wedstrijden speelde. Men liet zich inschrijven bij de bond. In die tijd was v.v. de Vogels één van de 265 voetbalverenigingen in ons land. Toen men “De Zwaluwen” opgaf als naam van de nieuwbakken vereniging, bleek dat er al een voetbalvereniging was met die naam. Dat was een tegenvaller. Na rijp beraad heeft men toen voor de soortnaam “De Vogels” gekozen. De Vogels verwijst niet enkel naar het gevleugelde dier, zoals dat later op de borst van de leden van de vereniging prijkte. De V.O.G.E.L.S. is tevens een afkorting. De letters staan voor: Voor Ons Genoegen En Lichaam Sport. En met deze afkorting is dan meteen het doel van onze vereniging weergegeven: gezond sporten, maar het moet wel gezellig blijven. Onder de naam v.v. de Vogels begon onze vereniging dus aan de eerste echte competitiewedstrijden van de G.V.B. Men speelde op zondag in het Stadspark. Er zouden nog vele thuishavens volgen.

10 jaar v.v. de Vogels 1933

Bestuur: Hofkamp, J. Broersma, van Wijk, G. la Crois, ?????

In het seizoen 1936-1937 slaagde v.v. de Vogels erin om, na veertien jaar in de tweede en eerste klasse te hebben gestreden, kampioen te worden van de eerste klasse C van de G.V.B. De promotie naar de “grote” K.N.V.B. was een feit. Het kampioenschap kon worden gevierd, nadat de belangrijke wedstrijd tegen Be Quick 3 was gewonnen. Deze vereniging speelde toen achter het Helperzwembad.

In het seizoen 1938-1939 kreeg v.v. de Vogel de beschikking over een ander terrein. Dit was het veld bij kweekschool aan het Winschoterdiep. Op dit terrein was voorheen een ijsbaan gelegen. Het voetbalveld lag dan ook lager dan de sloten er omheen. In de week liepen de koeien hier lustig op te grazen. v.v. de Vogels speelde hier samen met G.V.A.V.

In het voorlaatste oorlogsjaar (1943-1944) werd het lastig om wedstrijden te spelen. Door het Duitse regime werden steeds meer mensen naar Duitsland gestuurd om daar te werk te worden gesteld. Daarbij kwam dat veel leden die actief waren in het verzet, nu moesten onderduiken. Voor een voetbalvereniging waren er bovendien nogal wat praktische problemen. Hoe kwam men bijvoorbeeld aan nieuwe voetbalschoenen? Ook een weekbericht verscheen niet meer. Op diverse plaatsen in de stad hing er een groot vel dat als weekbericht dienst deed. Als men wilde weten waar men moest voetballen, moest men bijvoorbeeld naar sportzaak Mulder in de Oude Ebbingestraat of kapper Stoffels in de Oosterstraat. En dan maar hopen dat de ruiten niet beslagen waren, anders kon men er een dag later nog een keer heen. Ook het vervoer werd steeds moeilijker. Regelmatig speelde men in de provincie. Wanneer v.v. de Vogels in Warffum moest spelen, ging men ’s morgens om negen uur op weg, om ’s avonds pas weer thuis te komen. Behalve van de trein werd ook gebruik gemaakt van paard en wagen. Aan het Damsterdiep woonde Fré Geurt. Hij had zo’n wagen. Daar zette men een huif op en met een paard ervoor was “De Vogel-trein” gereed. Het ging er vaak gezellig aan toe. De accordeonmuziek zorgde voor de gezelligheid en de (clandestiene) borrel hield de spieren soepel en warm.

v.v. de Vogels is in het laatste oorlogsjaar weer van terrein gewisseld. Het nieuwe veld lag aan het Damsterdiep. Dit was ook het terrein van de v.v. Groninger Boys. Via een smal dijkpaadje en een bruggetje over een brede sloot kwam men op het voetbalveld. Vlakbij die dijk stond een stuk afweergeschut van de Duitse Wehrmacht. Wanneer dit niet in gebruik was, lagen er camouflagenetten over. Men moest altijd oppassen om er niet in verstrikt te raken.

De feestvreugde over de afloop van de Tweede Wereldoorlog was groot. Vele feestavonden waren het gevolg. Ter opluistering werden bij diverse voetbalverenigingen in de stad een toneel- of cabaretgroep opgericht, zoals bijvoorbeeld V.V.K. en Groen-Geel. Ook v.v. de Vogels zette in 1947 een eigen cabaretgroep op. De leiding had de bekende goochelaar Klaas de Lange. Hij maakte alle decors, liedjes en sketches zelf. Het gezelschap bestond uit z’n 25 mensen, waaronder Duppie Munting, M. Visser, Maya Neut en mevrouw Broersma. Vaak trad men op 2e kerstdag in het Concerthuis op.

In het seizoen 1948-1949 gaat v.v. de Vogels weer eens verhuizen. Het nieuwe terrein wordt een opgespoten vlakte met zand uit het Van Starkenborghkanaal. Het lag achter de Oliemuldersweg. Ook hier werd het veld weer gedeeld met Groninger Boys. Het veld was hard en bij droogte kwamen er grote scheuren. Ook hier bleef v.v. de Vogels maar even. De bouw van het Oosterpark begon in november 1949, zodat v.v. de Vogels halverwege het seizoen ineens zonder veld zat. Het bleek een groot probleem om weer een terrein met kleedkamers te vinden. Vaak was het duur. Bij r.k.v.v. Sarto moest men 30 gulden voor twee wedstrijden betalen. v.v. de Vogels ?? Amicitia historieIn die tijd een groot bedrag. Uiteindelijk kwam men terecht bij het veld van Oosterparkers en Gideon. Daar betaalde v.v. de Vogels 17,50 gulden voor twee wedstrijden, waarbij dan nog 5 gulden voor het kalken van de lijnen kwam. Na dit tijdelijke onderkomen krijgt v.v. de Vogels samen met Oosterparkers en Gruno een veld toegewezen op het complex “West End” aan de Friesestraatweg. v.v. de Vogels kreeg het eerste veld, Gruno het achterste, Oosterparkers zat er tussenin. Tegenover de ingang stond een onbewoonbaar verklaarde woning. v.v. de Vogels wist toestemming te krijgen om het als kleedkamer te gebruiken. Het “widde hoes” was gesticht. Wat rollen behang en planken deden de rest. Met veel plezier wordt terug gedacht aan de mensen die bij de sportvelden woonden. Zij waren zo vriendelijk om de voetballers in de rust een lekker kopje thee aan te bieden. De wedstrijdbesprekingen werden gehouden bij Piet Deba, ofwel Piet de Vries aan de Meeuwerderweg. In zijn werkplaats (hij had een fietsenzaak) werd de komende tegenstander en de opstelling besproken.

In het seizoen 1958-1959 vindt alweer de vijfde verhuizing plaats. Het terrein aan de Friesestraatweg werd verruild voor een veld bij het Van Starkenborghkanaal. Daar speelde ook G.V.A.V., die eind jaren dertig ook al eens de buurman van v.v. de Vogels was geweest. Na onderhandelingen met die club, waarbij ook de verdeling van de recette werd geregeld, kreeg v.v. de Vogels het eerste veld.v.v. de Vogels ?? Velocitas historie

Deze verhuizing wordt in 1963 al weer gevolgd door de volgende verhuizing. In hetzelfde jaar wordt het 40-jarig jubileum groots gevierd. Diverse kranten doen hier bericht van. Vanwege het afnemend ledenaantal bij meerdere voetbalverenigingen, worden plannen om te fuseren weer uitgebreid besproken. v.v. de Vogels kwam in 1963 weer in de oude omgeving van het Stadspark terecht, waaruit ze in 1938 was vertrokken. De vereniging kreeg een veld aan de Zuiderlaan, tussen het Velocitas-terrein en het atletiekcentrum. Daarnaast lag een trainingsveld dat v.v. de Vogels samen met Velocitas mocht gebruiken. Kleedkamers en een eigen kantine maakten het feest compleet. Eerst was de bezetting in de kantine in handen van de familie Bosklopper. Later runde familie Vogt de zaak. De medaillekast werd naar het eigen Vogels-home gebracht, net als de vele foto’s. De kaart- en sjoelavonden werden voortaan hier gehouden.

40 jaar v.v. de Vogels:

Van links naar rechts: F.J. Wallinga, A. de Jonge, A. Koning, A. Neut, M. Visser en G.R. Broersma.

(Het boek doornemend kwam de (daarom glimlachende) redactie bestuursproblemen tegen, waar een huidig bestuur nu nog steeds tegenaan loopt: teruglopende interesse bij de leden, fusiebesprekingen, financiën, sponsoren, vrijwilligers en hoe daarmee om te gaan. ?? red).

Voorafgaand aan het 50-jarig jubileum trachtte het bestuur via een enquete achter de wensen van het bestuur te komen. Het resultaat was bedroevend: één formulier kwam ingevuld retour. Toch wanhoopte de jubileumcommissie niet. Via bingoavonden werd het benodigde geld binnen gehaald. Officieel zou het jubileum moeten worden gehouden op 1 juli, maar pas op 1 september was de officiële receptie een feit. Het werd “een waardige viering van ons vijftigjarig jubileum”, volgens voorzitter Guikema in het weekbericht.

1974-1975 is een belangrijk seizoen uit de geschiedenis van v.v. de Vogels. Na vele omzwervingen door de stad, kregen De Vogels eindelijk het terrein en het clubgebouw op de plek waar de vereniging nu nog zit: de Concourslaan. De trekvogels hadden eindelijk hun vaste nest gevonden. De plannen daarvoor stamden uit 1972. De vereniging had behoefte aan uitbreiding. Op zaterdag 5 oktober 1974 was het dan zover. Heel wat leden hebben heel wat werk verzet om het clubgebouw op tijd in orde te krijgen. Met het bijbehorende veld was dit het mooiste dat v.v. de Vogels in haar 51-jarig bestaan had gekend. Op die zaterdag konden de vroege Vogel-leden al om 10.00 uur het nieuwe complex bewonderen. Om 13.30 uur vond de officiële opening plaats. Daarna kon de openingswedstrijd beginnen tussen ons eerste elftal en het jeugdelftal van F.C. Groningen. v.v. de Vogels kon heel aardig meekomen met deze technisch zo vaardige voetballers. Vlak voor tijd wist ze zelfs een gelijkspel te bereiken door een prachtige kopbal van Wim Peters van Nijenhof.

Officiële clublied v.v. de Vogels:

Melodie: “Dat is die kleine man” ?? Louis Davids)

De Vogels een heel klein clubje in het noorden van ons land

Waar de voetbalsport zich nu durft vertonen

Vele jaren achterheen zag men als resultaat

Hoe de zwoegers hun werk zagen belonen

Ze gingen recht door zee

Het viel ons allen mee

Bevorderd tot de 4^e klasse K.N.V.B.

Dat is ons voetbalclub

Ons eigen voetbalclub

Die leeft altijd in voorspoed

Wat wij noemen veel geluk

In korte jaren strekten wij ons

En hielden we ons fatsoen

De Vogels 1, 2, 3, goed zo meermalen kampioen

Ons dagelijks bestuur deed alle pogingen in het werk

Om alles vlot van stapel te doen lopen

De leden zetten iedere wedstrijd alles op het spel

Al moesten ze er hun lichaam mee slopen

Kom nu niet meer gemord

Op dat het nog beter wordt

Hoog houden wij De Vogels

Der edele voetbalsport

Dat is ons voetbalclub

Ons eigen voetbalclub

Die leeft altijd in voorspoed

Wat wij noemen veel geluk

In korte jaren strekten wij ons

En hielden we ons fatsoen

De Vogels 1, 2, 3, goed zo meermalen kampioen

In 1978 werd begonnen met de verbouwing van de kantine. De toenmalige 36 m2 zou worden uitgebreid tot 120 m2, met daarbij een bestuurskamer en een keuken met bergruimte. De verbouwing heeft heel wat geld gekost: zo’n 90.000 gulden. Er werden dan ook diverse acties op touw gezet onder het motto: “U helpt ons toch ook?”. Ook werd gestart met het plaatsen van reclameborden.

Het eerste elftal werd in mei 1979 kampioen in de 1e klasse onderafdeling van de K.N.V.B. Groningen. Het kampioenschap werd binnengehaald met een 1-0 overwinning op S.V.M.H. v.v. de Vogels was terug in de 4e klasse van de K.N.V.B.

v.v. de Vogels werd van een clubje opgeschoten knapen een gezonde voetbalvereniging, spelend op een prachtige accommodatie. Voordat het zover was, is er heel wat in de geschiedenis van v.v. de Vogels gebeurd. De prestaties van het eerste elftal zijn voor elke vereniging van belang. Vijf keer wist de hoofdmacht kampioen te worden, waarbij het drie keer tot promotie kwam (1927, 1937, 1958, 1959, 1979). In de geschiedenis degradeerde men drie keer (1952, 1972, 1983). (in de periode van 1923 tot 1983 ?? red.).